ایدز و حمایت از کودکان با تأکید بر حقوق بشر

حقوق انسانی که برای کاهش آسیب پذیری نسبت به ایدز و تخفیف اثر همه گیری آن حیاتی است در اسناد حقوق بشری موجود مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، میثاق حقوق مدنی و سیاسی، پیمان نامه رفع انواع تبعیض علیه زنان و کنوانسیون حقوق کودک به وضوح بیان شده است. رفع تبعیض، تساوی و مشارکت پایه، استراتژی مؤثّر مبارزه با ایدز در زمینه حقوق بشر است و به عبارتی دقیق تر اصولی از حقوق بشر ارتباط بیشتری با حفظ احترام مردم مبتلا و متأثّر از ایدز و پیش گیری از گسترش عفونت دارند. در این بین کودکانی که فقیر و کسانی که بیش از دیگران آسیب پذیر، استثمار شده و آزار دیده هستند و در شرایط ناگواری چون درگیری مسلحانه، حکومت های ضعیف، تبعیض و شیوع اچ.آی.وی/ ایدز قرار دارند، به مراقبت و حمایت بیشتری نیاز دارند. قانون بهترین چارچوب برای حمایت از بیماران مبتلا به ایدز/ اچ.آی.وی و تغییر نگرش جامعه نسبت به این افراد است. مهم ترین مسؤولیت در رسیدگی به حقوق کودکان بر عهده دولت ها است که باید در زمینه های ذیل تلاش کنند: 1- تحقیقات قوی برای برنامه ریزی مؤثّر. 2- تطبیق قوانین ملی با تعهدات بین المللی نسبت به کودکان؛ بنابراین قوانینی که به تبعیض رسمیت می دهد باید اصلاح یا لغو شوند. 3- تأمین مالی و فقر زدایی. همچنین اقدامات مؤثری چون در دسترس بودن داروهای پیشگیرانه ضد رتروویروسی به طور گسترده برای همه نوزادان متولدشده، توانمند سازی خانواده ها برای تضمین دستیابی کودکان آسیب پذیر به خدمات ضروری از جمله آموزش، مراقبت های بهداشتی، ارائه حمایت های روحی روانی از کودکان آسیب پذیر مبتلا به ایدز و استفاده از رسانه های جمعی به عنوان ابزاری مناسب در آگاهی کودکان و نوجوانان و ایجاد محیطی برای محافظت فردی و تغییر رفتار می تواند کودکان را در جلوگیری از عفونت و در صورت آلودگی در مقابله مؤثرتر با اثرات ایدز یاری دهد.